Dışlanma...

Her zaman iyi olan kişilerden şüphelenirim. İyi olmak sürekliliği sağlamıyor maalesef... Bütün ayrıntısıyla bunu görebiliyoruz çünkü. Zamanla bağlılıklar kopuyor... Soyutlanıyorsunuz her şeyden... Ağır gelebilir belki ama dışlanıyorsunuz. Mesela... Bir sınıf ortamında dışlananlar grubu mutlaka vardır içten içe. Bilmezsiniz, iyi ya da kötü düşündüğünü karşı tarafın! Sinsilik vardır içten içe... Dozu önemlidir benim için. İnsanları seviyor, değer veriyorum. Değeri insan olduğu için veriyorum ancak değer kavramını hak etmeyen insanların olduğunu görünce üzülüyorum. Bir anda her şeyin değişebileceğini düşünsenize... Olacak gibi değil! O samimiyet, içtenlik, masumiyet, sırlar... Hepsinin bir anda yok olduğunu. Aklınızda kalıplaşan kişinin bir anda başka bir yüzünün olduğunu görmek!.. Ne acı. Barış varken küs olmak niye?  İyi olmak varken kötü olmak niye? Doğru varken yalan niye? Cevaplarını kendine göre verebiliyorsan ne mutlu sana. Hepinizi seviyorum. Hoşça kalın, dostça kalın.